|
©Türkiye Arkeolojik Yerleşmeleri - TAY Projesi
|
|
|
|
|
|
Kuriki Höyük |
|
|
Çizimler için tıklayın...  |
Fotoğraflar için tıklayın...  |
|
Türü:
|
Höyük |
|
Rakım:
|
m |
|
Bölge:
|
Güneydoğu Anadolu |
|
İl:
|
Batman |
|
İlçe:
|
Merkez |
|
Köy:
|
Oymataş |
|
Araştırma Yöntemi:
|
Kazı |
|
Dönem:
|
Geç Demir Çağı |
|
|
|
  |
|
| Yeri: Batman İli, Merkez İlçesi, Oymataş Köyü'nün 1.10 km güneybatısındadır. Batman Çayı ile Dicle Nehri'nin birleştiği noktada yer alır. Höyük, Kuriki 1 ve Kuriki 2 olmak üzere birbirine yaklaşık 70 m uzaklıktaki iki tepeden oluşmaktadır [Genç et al. 2011.142-143]. |
| Konumu ve Çevresel Özellikleri: Su kaynaklarının bol olduğu, tarımsal faaliyetlerin yapılabileceği geniş ve bereketli topraklara sahip olan höyük, çevreye hakim bir konumdadır. Kuzeybatıdan güneye doğru akan Batman Çayı güneyde Dicle Nehri ile birleşir ve nehir kuzeydoğudan akmaya devam eder. Böylece Batman çayı ile Dicle Nehri, Kuriki Höyük'ün her iki tepesini de bir yay gibi çevreler. İlk çalışmaların yapıldığı Kuriki 1, 85x95 m ölçülerindedir. Kuzey ve kuzeydoğu yönde ova seviyesinden 3,5 m, güney ve batı yönlerde nehir seviyesinden 8 m yüksekliktedir [Genç et al. 2011:143-144]. 2012 yılı çalışmaları sonucunda her iki höyüğün 250x100 m'lik bir alana yayıldığı anlaşılmıştır [Genç et al. 2014:297]. |
| Tarihçe: |
| Araştırma ve Kazı: Ilısu ve HES Projesi kapsamında yer alan höyüğün kazısına 2009 yılında Dumlupınar Üniversitesi, Cumhuriyet Üniversitesi, Ankara Üniversitesi ve University of Florence'ın öğretim üyeleri tarafından başlanmıştır [Genç et al. 2011:142]. |
| Tabakalanma: İlk çalışma yapılan Kuriki 1 Höyüğü'nde 4 tabakalı yerleşim saptanmıştır. Ana toprağa ulaşılmadan en eski yerleşme MÖ 4. binyıl sonu - MÖ 3. bin yıl başlarına tarihlenmektedir. Tabakalar yukarıdan aşağıya doğru numaralandırılmıştır: I, IIA-B, III, IVA-B. IV. tabaka, MÖ IV. binyıl sonu- MÖ 3. binyıl başına, II. ve III. tabakalar ise MÖ 2. binyılın ikinci yarısı ile MS 2. yüzyıl arasına tarihlenir. Geç Kalkolitik/İTÇ'na geçiş evresinden sonra (IVA-B evreleri), uzun bir boşluk yaşanmış, Demir Çağı'nda tekrar yerleşilmiş ve bu yerleşme MS 2. yüzyıla kadar devam etmiş olmalıdır. [Genç et al. 2011:144, 147]. Arkeolojik çalışmaların ilk iki sezonu sonucunda, yerleşmenin bir ön kronolojik silsilesi tanımlanabilmiştir: - Tabaka 0 (A ve B alanları): geç/çağdaş çukurlar - Tabaka I (A ve B alanları): taş yapıların geç evresi. - Tabaka II a-b (A ve B alanları): Sözde Partlar Hanedanlığının ana evresi (Alan A) ve Alan B'nin taş yapıları (yaklaşık MÖ 2. yüzyılın ortaları-MS Erken 3. yüzyıl). Tabaka IIa, yapıların inşa edildiği döneme, Tabaka II ise yapıların kullanıldığı döneme karşılık gelir. - Tabaka III (Alan A, Sondaj 1-4): Henüz net olarak tanımlanmamış, olası bir Geç DÇ yerleşiminin yer yer izlerinin görüldüğü, Geç DÇ'na tarihlenen, Partlar Hanedanlığından önceki yerleşim evresi (Akhamenid-Hellenistik dönem, yaklaşık olarak MÖ 1. binyılın ikinci yarısı). - Tabaka IV a-b (Alan A, Sondaj 1-4&B, Sondaj 5): 5 m derinliğinde kazılmıştır ve iki alt evreye ayrılır: - Tabaka IVa (Iva1 ve Iva2 alt evreleri): ilk çalışmalara göre Geç Kalkolitik-İTÇ geçiş evresine (MÖ Geç 4. binyıl-Erken 3. binyıl) tarihlendirilmiştir; - Tabaka IVb (IVb1, IVb2, IVb3, IVb4 alt evreleri ve ana toprak): Geç Kalkolitik döneme tarihlenmektedir (yaklaşık MÖ 4. binyılın yarısı) [Genç et al. 2012:464-465]. 2011 yılında gerçekleştirilen çalışmalar sonucunda, Kuriki Höyük 2'deki B Alanı'nda da Kuriki Höyük 1'dekine paralel bir tabakalanma belirlenmiştir. Ana toprağa henüz ulaşılmamış olsa da tespit edilen tabakalar şunlardır: - O Modern çukurlar - Tabaka I: Yüzey buluntu ve çukurlar - Tabaka II: MÖ 1. binyılın ikinci yarısı - Tabaka III: Geç Kalkolitik - İTÇ başları (?) [Genç 2013:230]. |
| Buluntular: Kuriki 1 (Alan A) Mimari: Çok tahrip olan I. tabakada sıkışmış kerpiç döküntü tespit edilmiştir. Yüzey toprağının hemen 10 cm altından ortaya çıkarılan yapılar II. tabakaya aittir ve iki farklı mimari evreye sahiptir. Bu tabakada 19.30 m uzunluğunda ve 18 m genişliğinde büyük bir yapı ortaya çıkarılmıştır. Ortada uzun bir koridoru ve koridorun iki yanında üçerli oda olmak üzere toplam 6 odası vardır. Kuzeydoğu-güneybatı yönlü inşa edilen yapının güney ve kuzey köşesindeki odaların merdiven odası olduğu tahmin edilmektedir. Yapı, taş temelli ve kerpiç duvarlıdır. Oda tabanları sıvalıdır. Odaların hiçbirinde kapı yerleri belirlenememiştir. III. tabaka, II. tabaka yapısının 2 ve 4 no'lu odalarının ve 4 no'lu odanın batısında bulunan iki paralel duvarın altından çıkarılmıştır. II. tabaka yapısının inşası sırasında tahrip edildiği düşünülmektedir [Genç et al. 2011:144-147]. 2012 yılı kazılarında, kuzeydoğu plan karelerinde III. Tabaka'ya ait taş duvar ve döşeme kalıntıları ortaya çıkarılmıştır. Güney yamaçta da iki evreli yapı kalıntılarına rastlanmıştır. Yapılardan biri 18 m uzunluğunda, 1.50 m genişliğindedir [Genç et al. 2014:293]. 2013 yılında höyüğün güney eteklerinde yapılan çalışmalarda DÇ yerleşmesinin kalıntıları ortaya çıkarılmıştır. DÇ yerleşmesi üç mimari evreden oluşmaktadır. Üstte yer alan IIIA-B evrelerinde, 20 m uzunluğunda, 11 m genişliğinde bir yapı bulunmuştur. Yapı, topoğrafyaya uygun olarak kuzeydoğu-güneybatı yönünde inşa edilmiştir. Yapının üst terasta 4, alt terasta 3 odadan oluştuğu anlaşılmıştır. Üstteki terasta yer alan batı odada iki adet yuvarlak taş kaide bulunmaktadır. Ortadaki odalardan birinde, taş döşeli tabanın üstü siyah renkte bir sıva ile kaplanmıştır. Benzer bir sıva, alt terastaki doğu odasının tabanında da görülmektedir. IIIC evresinde sıvalı bir taban açığa çıkarılmıştır. Odanın sadece güney taş duvarı korunmuştur. Bu taban da üst evrelerde olduğu gibi siyah renkli bir sıvayla kaplanmıştır. Duvar kenarında yuvarlak taş kaide vardır. Sıvalı tabanın ortasında, tabana gömülü bir delikli taş bulunmuştur. Kuriki Höyük, Batman-Raman Dağı eteğindeki Boğazköy bitüm kaynağına yakın bir konumda yer almaktadır. Bitüm kaynağının nereden temin edildiği henüz bilinmese de Kuriki Höyük sakinlerinin DÇ'de petrolü tanıdığı ve bu maddeyi evlerinde yalıtım malzemesi olarak kullanmış olabileceği öne sürülebilir [Genç et al. 2015:462-463]. 2014 yılı kazılarında III. tabakada 3 m çapında ve 1.50 m derinlikte büyük bir silo ortaya çıkartılmıştır. Silo tabanında yanık iz dışında herhangi bir bulguya rastlanmazken iç dolgu içindeki çanak çömlek buluntuları Erken Demir Çağ'a ait olduğunu göstermektedir [Genç 2016:169]. Çanak Çömlek: I. tabakada çark yapımı, boyalı ve tek renkli çanak çömlek parçaları; II. tabakadaki büyük yapının oda dolgusu içinde sırlı bir çanak ve çok sayıda çanak çömlek parçası, kandil ve boğa/koç biçimli riton parçası bulunmuştur [Genç et al. 2011:144-147]. 2013 yılında yapılan çalışmalarda IIIA-B evrelerine ait çanak çömlek parçalarının çoğunun çark yapımı, ince cidarlı mallardan oluştuğu görülmüştür. Bunların yanı sıra taşçık katkılı kaba yapım kaplar da bulunmuştur. Formlar arasında dışa kalınlaştırılmış ağız kenarlı çanaklar ve Yeni Assur Dönemi'nden bilinen ağız kenarı yivli çanaklar bulunmaktadır. IIIC evresinde çark yapımı çanak çömleğin yanı sıra Erken DÇ'den bilinen ağzı kenarı yivli çanak ve çömlek formları görülmektedir [Genç et al. 2015:463]. 2014 yılı çalışmalarında çeşitli buluntular ortaya çıkartılmıştır. El yapımı, ağız kenarı yivli yahut yumru bezemeli kaplar; bölge genelinde atık çukurlarda tespit edilmiştir. 1. Höyük'ün güney yamacındaki bitüm tabanlı odalardan elde edilen ağız kenarı yivli çanaklar, dışa kalınlaştırılmış ağız kenarlı boyunlu çömlekler ve üzerinde av sahnesi olan iki adet silindir mühür Yeni Assur Dönemi buluntularındandır [Genç 2016:168-169]. 2015 yılı kazılarında III. tabakada atık çukurlarından ağız kenarı yivli ve boyalı Erken Demir Çağı kap parçaları, bitum sıvalı taban parçalarının yanında, biri erken Demir Çağ, diğeri Assur kap formuna sahip iki kap ve içinde bitum kalıntısı bulunan yumurta gövdeli bardak, memecik dipli Assur kadehi ve üzerinde ritüel bir konunun işlendiği silindir mühür bulunmuştur [Genç-Köse 2017:284]. Kil: I. tabakada boncuk/makara ve ağırşak; II. tabakada pişmemiş ağırşaklar; III. tabakada çukur içinden bir pişmiş toprak tanrıça figürin parçası ele geçirilmiştir [Genç et al. 2011:144-147]. Yontma Taş: I. tabakada bazalt öğütme ve ezgi taşları ile söve taşları ele geçirilmiştir [Genç et al. 2011:144-147]. Sürtme Taş: I. tabakada çakmaktaşı ve obsidiyen aletler ele geçmiştir [Genç et al. 2011:144-147]. Maden: I. tabakada tunç ok ucu, tunç fibula parçası ve tunç iğne; II. tabakada tunçtan kulp şeklinde fibula parçası ve demir bir ok ucu ele geçmiştir [Genç et al. 2011:144-147]. Kuriki 2 (Alan B) Mimari: Modern dönem çukurların ve tarımsal faaliyetlerin yoğun bir şekilde tahrip ettiği I. tabakada çok sayıda çukur açığa çıkarılmıştır. Bu çukurlar farklı boy ve derinliktedir. Yüzeyin hemen altından II. tabakaya ait taş temelli yapı kalıntıları ortaya çıkarılmıştır. Bu yapılar tarımsal faaliyetler ve I. tabaka çukurları tarafından tahrip edilmiş olsa da G/6-7 plankarede korunmuş olan A mekanı ve G-F/6-7 plankarelerin ortasındaki B mekanının planı belirlenebilmiştir. A mekanı 4.60x2.60 m boyutlarındadır. Duvar kalınlığı 80 cm olan mekanın basit toplama taşları ile örülen duvarlarının tek sırası korunmuştur. Yalnızca kuzeybatı duvarının ikinci taş sırası korunabilmiştir. 2011 yılında yapının kazılmayan bölümünde çalışmalar yürütülmüştür. A mekanının güneybatısında yapı ile paralel uzanan daha küçük taşlarla örülmüş duvar, A mekanının ikinci evresine aittir. Duvar kalınlığı 60 cm olan bu yapının planı henüz anlaşılamamıştır. A mekanının güneydoğusunda sert bir taban ortaya çıkarılmıştır. Küçük çakıl taşları ve seramik parçaları ile sıkıştırılarak yapılan tabanın dar bir yol / geçit olması muhtemeldir. 2012 yılı çalışmalarında B Alanı'nda ortaya çıkarılan II. Tabaka kalıntıları, taş döşeli fırın tabanları ve belli bir plan özelliği göstermeyen birkaç duvar sırasından oluşmaktadır [Genç et al. 2014:294]. 2013 yılında B Alanı'nda II. tabakaya ait bazı duvar parçaları ve taş döşeme kalıntısı ortaya çıkarılmıştır. Taş duvar, kuzeydoğu-güneybatı yönünde uzanmaktadır ve küçük bir kısmı korunagelmiştir [Genç et al. 2015:464]. 2014 yılında B Alanında Geç Demir/Pers dönemleri veya sonlarına ait kerpiç blokajlı yapı kalıntıları açığa çıkartılmıştır. Bu kalıntılar tarımsal faaliyetlerden dolayı yoğun tahribata uğradığından yalnız temel seviyesi ortaya çıkartılmıştır. Kerpiç blokaj ile desteklenen yapı temelleri; önce temel çukuru açılıp, kerpiçle doldurulup formun bozulmaması için tek sıra taş ile çevrelenerek oluşturulmuştur. Temeli dışında bir kalıntı olmamasına rağmen benzer yapılar Kuriki 1 ve Kuriki 2 arasındaki güney yamaç boyunca görülmektedir [Genç 2016:170]. 2015 yılında 8 ayrı plankarede çalışılmıştır. 2014 yılında ortaya çıkartılan yapı, 2015'te daha büyük sınırlara gelmiştir. Yapının sadece kuzey dış duvarı korunmuştur. Yapı sadece taş temel seviyesinde korunmuştur. Bazı duvarların üzerinde kerpiç kalıntıların varlığı, duvarların taş temel üzeri kerpiç ile yükseltildiğini göstermektedir. Yapının mimarisini anlatabilecek herhangi bir öge bulunamamıştır. Yapının duvarlarını kesen silo içinden elde edilen tohum örneklerinden elde edilen karbon sonuçları MÖ 760-400 tarihini vermiştir. Bu durum, büyük yapının bu tarihlerden önce terk edilmiş olabileceğini düşündürmektedir [Genç-Köse 2017: 285]. İki Höyük Arasında Açılan Alanlar 2011 yılı çalışmaları kapsamında, yerleşmenin yayılım alanını belirlemek amacıyla höyüklerin arasında kalan iki alanda (D ve C alanları) çalışmalar yapılmıştır. Bu alanlarda her iki höyüğün II. tabakalarıyla ilişkilendirilebilecek yapı düzenlemeleri ortaya çıkarılmıştır. D Alanı: Kuriki Höyük 2'nin doğu yamacında, 10x10 m ölçülerindeki G/10 plan karesinde I. tabakaya ait çok sayıda çukur ortaya çıkarılmıştır. Herhangi bir mimari kalıntıya rastlanmamıştır. 2012 yılı kazı çalışmaları sırasında, D Alanı'nda kuzeybatı-güneydoğu uzantılı bir yapı bulunmuştur. Yapının duvarları 50 cm yüksekliğinde korunagelmiştir [Genç et al. 2014:295]. 2013 yılında yapılan çalışmalarda D Alanı'nda üç tabaka tespit edilmiştir. Bu alanda da çok sayıda çukur açığa çıkarılmıştır. II. tabaka, çukurlar nedeniyle tahrip olmuştur. Bu tabakada savunma duvarı özelliği taşıyan, 26 m uzunluğunda ve 6.10 m genişliğinde bir kalıntı ortaya çıkarılmıştır [Genç et al. 2015:465]. C Alanı: 10x5 m ölçülerindeki J/12 plan karesi her iki höyüğün ortasında yer alır. I. tabakada çukurlarla birlikte belli bir plan özelliği göstermeyen taş duvar parçaları açığa çıkarılmıştır. II. tabaka, diğer alanlarda görüldüğü gibi burada da iki evrelidir. Ortaya çıkarılan yapılardan biri kuzeydoğu-güneybatı yönünde uzanır ve 3.20 m uzunluğunda korunagelmiştir. Güneybatı ucu kazılmayan alana doğru etmektedir. Tek sırası korunmuş olan duvarın kalınlığı yaklaşık 50 cm'dir. Duvarın bir yüzünde iri taşlar, diğer yüzünde ise küçük boyutlu taşlar kullanılmıştır. Açmanın batısındaki diğer duvar sıraları kazılmayan alana doğru devam etmektedir. 2012 yılında C Alanı'nda iki odalı bir yapı açığa çıkarılmıştır. Yapının iki evreli olduğu anlaşılmıştır [Genç et al. 2014:295]. E Alanı: Kuriki Höyük 1'in güneybatı yamacında yer alır. 10x10 m ölçülerindeki N/16 plan karesinde yüzeyin hemen altından toplam 7 sanduka ve 3 basit toprak mezar ortaya çıkarılmıştır. Tarımsal faaliyetler yüzünden basit mezarlardan ikisi tahrip olmuştur. Sanduka mezarlardan biri hariç diğerlerinin kapak taşları sökülmüştür. Sanduka mezarlar yassı kireçtaşından yapılmış ve kuzeydoğu-güneybatı yönünde uzanmaktadır. Tekli veya aynı mezar birkaç kez kullanılmıştır. 2012 yılında, alanın batısında ve doğusunda gerçekleştirilen kazılarda mezarlığın A Alanı'nda höyüğün güney yamacına kadar yayıldığı tespit edilmiştir. Toplam 20 tane mezar açığa çıkarılmıştır. Bu mezarların 12'si taş sanduka, 6'sı basit toprak mezar, 2'si ise küp mezar tipindedir. Mezarlar, kuzeydoğu-güneybatı ya da doğu-batı uzantılıdır [Genç et al. 2014:295]. 2012 yılında, yerleşmenin güney yamacında açılan F ve G alanlarında II. Tabaka'ya ait duvar parçaları, fırın ve ocak tabanları açığa çıkarılmıştır. B Alanı'nın güney yamacında yer alan H Alanı'nda ise II. tabakaları ait duvar kalıntıları bulunmuştur. Ancak bu duvarlar tahrip olmuştur [Genç et al. 2014:296]. 2015 yılında E Alanı Ônda (Nekropol) biri batıda, biri doğuda iki açmada çalışılmıştır. Mezarlığın MÖ 760-MS 60 yılları arasında kullanıldığı bulunan eşyalarla desteklenmiştir. 2015 yılında üç adet taş sanduka mezar, üç adet basit toprak mezar ve bir adet çukur mezar tespit edilmiştir. Bu mezarların birinde eşyalara rastlanmıştır. Sanduka mezarlardan birinde iki birey gömülmüştür ve basit toprak mezarlarla beraber aralarında yön birliği vardır. Hepsinin başı doğu yönündedir. Höyüğün batı yamacındaki basit toprak mezarda, yetişkin bireyin göğüs hizasında demir bir hançer in situ olarak bulunmuştur. Çukur mezar ise nekropolün batısında olup, bireyin çukur kenarına hocker pozisyonda yatırıldığı görülmüştür. Nekropolün batı bölümünde yoğun küllü toprak ve bir kısmı yanık hayvan kemikleri tespit edilmiştir. Aynı zamanda bazı duvar sıraları vardır. Bu sebeble batı alanı, defin işlemi sırasında ölü yemeğinin pişirildiği alan olarak düşünülmektedir [Genç-Köse 2017:285-286]. Çanak Çömlek: B Alanı'nda bulunan I. tabaka çanak çömlekleri Orta Demir Çağı'ndan Sasani Dönemine kadar farklı dönemleri yansıtmaktadır. Yeni Assur ve Assur sonrası yerleşmelerdeki örneklere benzer dışa kalınlaştırılmış ağız kenarlı çanaklar, Geç Demir Çağı-Hellenistik Dönem üçgen ve dalga boya bezekli kap parçaları ve sırlı çanak çömlek parçaları bulunmuştur. II. tabaka çanak çömleğinde baskın grup tek renkli kap parçalarıdır. Az sayıda boyalı çanak çömleğe rastlanmıştır. Kapların tümü çark yapımıdır. Çanak çömlek parçaları, kırmızımsı sarı, açık kırmızı pembe hamurlu ve genelde hamur renginde bir astara sahiptir. İnce kum, taşçık, kireç ve mika katkılı olan bu kap parçaları iyi pişirilmiştir. En sık görülen formlar, düz ve keskin omuzlu çanaklar, dışa kalınlaştırılmış ağız kenarlı çömlekler ve dar kısa boyunlu çömleklerdir. Boyalı örnekler ise açık kırmızı renk hamur üzerine kırmızımsı gri renkte çizgisel bezemelidir. D Alanı çanak çömleği kırmızı, açık kırmızı, pembe, kırmızımsı sarı ve kahverengi hamurlu ve kendi renginde astarlıdır. Yine hepsi çark yapımıdır ve iyi pişmiştir. Yatay yivli çanaklar, içe çekik dıştan kalınlaştırılmış ağız kenarlı çanak ve çömlekler; ağız kenarı iki veya üç yivli çömlekler sıklıkla görülen formlardır. Bulunan bir adet boyalı gövde parçası ise yatay boya bant bezemelidir. C Alanı'nda I. tabakada farklı dönemlere ait çanak çömlek parçaları bulunmuştur. II. tabaka çanak çömleği, B Alanı II. tabaka çanak çömleğiyle form ve teknik açıdan benzerlik gösterir. Az sayıda küp parçası bulunmuştur. Kil: B Alanı'nda, I. tabakaya ait çukurların içinden çok sayıda pişmiş ve pişmemiş ağırlıklar bulunmuştur. Bunlardan 12 tanesi G/7 açmasındaki çukurda toplu halde ele geçmiştir. Bu ağırlıkların arasında üçgen boya bezemeli örnekler de vardır. II. tabakaya ait B mekanının kuzeyindeki F/6 açmasında pişmiş topraktan bir adet silindir mühür bulunmuştur. Mührün üzerinde dikey olarak betimlenmiş kuş kuyruklu at veya köpeğe (?) benzer bir hayvan görülmektedir. C Alanı'nda yüzey dolgu buluntuları arasında bir adet pişmiş toprak plaka bulunmuştur. Plakanın ön yüzüne kadın ve çocuk figürü işlenmiştir. Bu iki figürün arasında bir yılan betimi yer alır. Yontma Taş: B Alanı'nda I. tabakada çok sayıda yassı balta, çakmaktaşı ve obsidiyen alet bulunmuştur. C Alanı'nda I. tabakada çakmaktaşı kesici aletlere rastlanmıştır. E Alanı'nda yüzeyden çakmaktaşı ve obsidiyen aletler ele geçmiştir. Sürtme Taş: B Alanı I. tabaka buluntuları arasında çok sayıda ezme-öğütme taşı vardır. C Alanı'nda I. tabakada da bazalt ezgi taşlarına rastlanmıştır. İnsan Kalıntıları: E Alanı'ndaki mezarlarda bulunan toplam birey sayısı 16'dır. Bunlardan 13'ü 7 sanduka mezardan; geri kalan ise basit toprak mezarda bulunmuştur. Birden fazla bireyin olduğu mezarlarda ilk gömülen bireyin iskeleti kenarda toplanarak yeni birey için boş alan yaratılmıştır. Gömülecek olan yeni birey hocker pozisyonunda yatırılmıştır. İyi korunmuş basit toprak mezardaki bebek iskeleti hocker pozisyonunda gömülmüştür. 2012 yılında E Alanı'nda ortaya çıkarılan mezarlarda hocker pozisyonunda gömütlere rastlanmıştır. Mezarların çoğu tekli gömütlere aittir. Küp mezarlarda ise bebek ve çocuk iskeletine ait kalıntılar ortaya çıkarılmıştır [Genç et al. 2014:295-296]. Gömüt Armağanları: E Alanı'nda bulunan mezarlarda az sayıda mezar eşyasına rastlanmıştır. Buluntular arasında biri yılan başlı tunç bilezikler, taş ve cam boncuklar, tunç küpe, demir yüzük, delici ve bir adet boyalı yonca ağızlı maşrapa vardır [Genç 2013]. 2012 yılı çalışmalarında E Alanı'nda ortaya çıkarılan mezarlarda tunç halkalar, demir yüzük ve demir makas bulunmuştur. Basit toprak mezarlarda ise tunçtan yılanbaşlı bilezikler ve yüzükler ve tunç halkalar ele geçmiştir [Genç et al. 2014:296]. |
| Kalıntılar: |
| Yorum ve tarihleme: Çanak çömlek üzerinde yapılan ilk çalışmalar iki tabaka arasında, özenli malların daha geç evrelerde daha geniş bir görülme sıklılığı olmasının dışında belirgin bir farklılığın olmadığını ortaya koymuştur. Silsile boyunca dışarıdan gelen etkilere maruz kalmamış yerel üretimin varlığını ortaya koyan benzer formlar ve yapım teknikleri görülmeye devam etmiştir. Silsilede yer alan tabakaların kesin kronolojik dönemlerini söylemek oldukça zordur. Ancak şu anda; diğer yerleşmelerle yapılan karşılaştırmaları ve toplanmış örneklerden gelecek olan radyokarbon tarihi sonuçlarının beklendiğini de göz önünde bulundururak zaman aralığı yaklaşık olarak MÖ. 4.binyılın ortaları ve (belki Geç Kalkolitik 3), MÖ Geç 4. ve 3. binyıllar (Geç Kalkolitik, İTÇ-Ninive 5 öncesi geçiş dönemi) olarak verilebilir. İyi korunagelmemiş yapılar ve bununla bağlantılı diğer alanlar, çanak çömlek ve diğer buluntular, bu alanda domestik yapıda faaliyetlerin gerçekleştiğini gösterir niteliktedir ve Geç Kalkolitik dönemde de benzer yapıda bir yerleşimle iskanın devam ettiğini düşündürmektedirler [Genç et al 2012:470]. 2011 yılı çalışmaları, bütün kazı alanlarında tespit edilen II. tabaka yerleşmesinin geniş bir alana yayılmış olduğunu göstermiştir. Asıl yerleşmenin Kuriki Höyük 2 ve çevresinde toplandığı, güney yamacın ise mezarlık alanı olarak kullanıldığı düşünülmektedir. Kuriki Höyük 1'deki iki büyük yapının boyutu ve tekniği, buranın özel bir amaç için inşa edildiğine işaret etmektedir. Kuriki Höyük, mimari ve küçük buluntuları ile Dicle-Batman ovasındaki yerleşim sistemi içinde bölge kültürleriyle paralel bir gelişim göstermektedir [Genç 2013:233]. Kuriki Höyük'te bulunan iskeletlerden elde edilen paleopatolojik veriler, Geç Kalkolitik / İTÇ ve MÖ 1. binyıl nüfusunun benzer yaşam şartlarına ve tarzına sahip olduklarını göstermektedir [Açıkkol Yıldırım et al. 2014:207]. 2013 yılında gerçekleştirilen çalışmalarda elde edilen sonuçlar şunlardır: Geç Kalkolitik ve İTÇ'ye tarihlenen ilk yerleşme, B Alanı'nda tek mimari evre ile; A Alanı'nda ise 2 farklı evre ve bunların 6 alt safhasıyla temsil edilmektedir. İkinci yerleşme Demir Çağı'na tarihlenmektedir. Burada üç farklı mimari evre tespit edilmiştir. Erken DÇ yivli kapları sadece A Alanı'nda görülmektedir. Bu yüzden DÇ'de ilk kez A Alanı'na yerleşilmiş; daha sonra yerleşim alanı her iki höyüğe ve höyüklerin çevresine yayılmış olmalıdır [Genç et al. 2015:465-466]. |
